Światowy autorytet w dziedzinie sztucznej inteligencji Uniwersytetu Oksfordzkiego
Anglia
Wielka Brytania
Laureat nagrody Eugene R. Gannon, dwukrotnie wymieniony na liście Foreign Policy's Top 100 Global Thinkers List oraz umieszczony na liście World Thinkers magazynu Prospect (najmłodsza osoba w pierwszej piętnastce ze wszystkich dziedzin i najwyżej sklasyfikowany filozof analityczny), Nick Bostrom zajął pozycję światowego lidera w dziedzinie sztucznej inteligencji (AI).
Jego różne pisma zostały przetłumaczone na ponad 24 języki, a jego książka „Superintelligence: Paths, Dangers, Strategies” znalazła się na liście bestsellerów New York Timesa. Ta książka wywołała debatę i komentarze takich osób jak Elon Musk i Stephen Hawkings. Wiele książek autora jest dostępnych w formie audio.
Mając doświadczenie w dziedzinie fizyki, neuronauki obliczeniowej, logiki matematycznej i filozofii, Nick jest w stanie wykorzystać swoje doświadczenie w tych dziedzinach, jeśli chodzi o globalne problemy i priorytety, które wpływają na całą ludzkość. Pozwoliło mu to również stać się wiodącym światowym autorytetem w zakresie natury i implikacji sztucznej inteligencji.
Był współzałożycielem Światowego Stowarzyszenia Transhumanistów (organizacja non-profit) oraz Institute for Ethics and Emerging Technologies (think tank non-profit).
Poza pracą humanitarną, Nick jest dyrektorem założycielem Future of Humanity Institute Uniwersytetu Oksfordzkiego, a także dyrektorem Oxford's Strategic Artificial Intelligence Research Center.
Jako głośnikNick ma naturalną umiejętność sprawiania, by jego pomysły były trafne, zrozumiałe i zabawne. Potrafi podkreślić potrzebę dokładności, jeśli chodzi o badanie implikacji rozwoju sztucznej inteligencji, ponieważ uważa, że przeoczenie niektórych obszarów może mieć wpływ na ludzkość na wiele różnych sposobów.
Mówiące tematy
Na początku swojej intelektualnej podróży Bostrom zrobił kilka prób jako filozoficzny komiks, aby poprawić swoje umiejętności komunikacyjne. Rozmawiając z nim i czytając jego dzieło, krawędź znajomości absurdu na samą skalę problemów nigdy nie jest całkowicie nieobecna w jego argumentach.